افسون

در جنگلهای افکارم که قدم میگذارم هر ثانیه به دنبال چشمه خنک و گوارا میگردم 

شاید بتوانم حواسم را پرت کنم 

پرت هم که بشود ؛ پیش پایم می افتد 

روزها و و شبها دنبال افسونی میگردم تا بر خاک مرده بخوانم 

آن گرد را که بر چهره هرکس بپاشی عاشق می شود